In Nederland wordt jaarlijks ongeveer 120 miljoen kilo koffiedik geproduceerd, waarvan het merendeel bij het restafval eindigt. Dit is zonde, want koffiedik is een veelzijdig afvalproduct! Hesselink Koffie zoekt daarom naar manieren om dit restproduct van onze heerlijke koffie een nieuw leven te geven. Een voorbeeld hiervan is Unwaste, dat koffiedik omzet in unieke handzeep.
Koffiedik als grondstof
Nederlanders zijn gek op koffie, maar wat gebeurt er met de koffieprut die na het zetten overblijft? Het meeste koffiedik belandt in de vuilnisbak. Steeds meer bedrijven zien echter de mogelijkheden van koffiedik als grondstof voor nieuwe producten. Unwaste is een van deze bedrijven en verwerkt koffiedik in zeep.
Natuurlijke zeep
Unwaste is opgericht met de ambitie om reststromen te gebruiken als basis voor zeep. Hierdoor krijgen deze reststromen waarde en biedt Unwaste een duurzaam alternatief voor de niet-natuurlijke ingrediënten die vaak in conventionele zeepproducten worden aangetroffen. Veel van deze producten bevatten microplastics en palmolie, wat slecht is voor het milieu. De zeep van Unwaste is volledig gemaakt van natuurlijke ingrediënten, zoals overgebleven koffiedik en sinaasappelschil. Deze ingrediënten hebben waardevolle eigenschappen: koffiedik biedt een natuurlijke scrub en sinaasappelschillen zorgen voor een aangename geur en hebben een reinigende werking. Samen vormen ze de ideale combinatie voor zeep.
Voordelen
Koffie is rijk aan antioxidanten en zijn kalmerend voor de gevoelige of verbrande huid. Koffiedik is ideaal voor het scrubben van het lichaam, vooral op droge plekken zoals voeten en ellebogen, maar ook op je benen. Het is geschikt voor zowel gietzeep als koude methode zeep en geeft een fraaie, rustieke uitstraling aan de zeep. Oorspronkelijk werd koffiezeep vooral in de keuken gebruikt, omdat koffie onaangename geuren maskeert en koffiedik effectief vieze, vette handen kan schoonmaken. Nu zeep vaak als een luxeproduct wordt gezien, wordt het steeds meer als scrubzeep onder de douche toegepast.
