De Rijksoverheid trekt 142,7 miljoen euro uit voor wetenschappelijk en baanbrekend toponderzoek. De investeringsgelden van de Rijksoverheid worden beschikbaar gesteld via het programma Zwaartekracht. Het initiatief is bedoeld om Nederlandse onderzoekers, die op hun kennisgebied tot de wereldtop behoren, een handje te helpen. Het consortium ‘Duurzame Kunstige Stoffen’ van de Technische Universiteit Eindhoven ontving 15,6 miljoen euro. Dat geld gaat naar het nieuwe Interactive Polymeric Materials Research Center, waar kunststoffen van de toekomst worden onderzocht.
Interactieve polymeren
Plastic bestaat uit polymeren. Dit zijn moleculen die bestaan uit aan elkaar geregen bouwstenen, genaamd monomeren. In de huidige generatie polymeren zijn de verbindingen tussen die monomeren erg sterk. Enerzijds is dat voordelig, want daardoor gaan plastics lang mee. Maar het heeft ook een keerzijde: als plastic in het milieu terecht komt, blijft het daar immers ook lang rondzwerven. En juist omdat de verbindingen tussen de monomeren zo sterk zijn, kost het recyclingproces veel energie.
Bij kunststoffen van de toekomst kan dat wellicht anders zijn. Onderzoekers van het nieuwe onderzoekscentrum verwachten dat kunststoffen dan interactief en dynamisch zullen zijn. Sterker nog, ze werken actief aan de ontwikkeling ervan.
Kunststof in de toekomst
Een commando voor het recyclen kan bijvoorbeeld bestaan uit een elektrische schok, een hogere temperatuur of de toevoeging van een katalysator en zorgt ervoor dat de eigenschappen van het polymeermateriaal veranderen. Als voorbeeld, de coating voor zonnepanelen is op basis van interactieve polymeren. Een probleem van zonnepanelen is dat ze minder energie opwekken wanneer ze bedekt zijn met stof. De coating kan, door middel van een licht, elektrische schokje, van structuur veranderen, waardoor het stof er gemakkelijk af kan glijden.”
Verduurzaming kunststoffen
De nieuwe generatie polymeermaterialen kan duurzame winst opleveren op hun voorlopers. Er is nog veel onderzoek nodig, de verwachting is dat polymeermaterialen over tien tot vijftien jaar veel gemakkelijker en efficiënter herbruikbaar zijn. Het onderzoek richt zich in eerste instantie op high-end toepassingen, zoals robotica voor de medische sector en slimme coatings.
