De Rijksuniversiteit Groningen en NHL Stenden in Emmen ontwikkelen samen een bioplastic uit appelzuur, de vinding heet SAVER. Plastic uit aardolie is niet duurzaam, omdat het een fossiele bron is die bovendien niet of slecht recyclebaar is. Bioplastic uit appelzuur is dat wel. In Emmen worden toepassingen uitgeprobeerd en getest. Aardolievervuiling uit zee filteren, een windmolenwiek of zeilschip van oneindig recyclebaar kunststof bouwen. Het kan straks allemaal met een vinding van de RUG en NHL Stenden: bioplastic uit appelzuur.
Biologisch olievervuiling opruimen
Allereerst is het membraan een goede zeef. Handig bij het opruimen van olievervuiling in zee. We hebben allemaal eens beelden gezien van enorme olievlekken in zee. Die vlekken opruimen is lastig. Opscheppen kan, maar dan blijft er altijd olie achter. Met chemicaliën kan, maar dat is ook heel slecht voor het zeeleven. Filteren met traditionele plastic membranen -ironisch genoeg gemaakt van aardolie- kan, maar eenmaal verzadigd is zo’n membraan niet te recyclen en heb je afval.
Het membraan van de natuurlijke stof appelzuur is een zogeheten super amfifiel. Dat betekent dat het materiaal, net als zeep, affiniteit heeft met zowel olie als water. Hierdoor kan het de twee van elkaar scheiden. Raken de poriën van het membraan verstopt, dan kan het volledig worden afgebroken, waarna met de gezuiverde bouwstenen een nieuwe membraan is te maken. Maar een ander plastic vervangend product is ook mogelijk.
Nog veel meer toepassingen als bio-plastic
Stenden experimenteert in Emmen samen met studenten verder op het bio-plastic van appelzuur. Welke toepassingen zijn er allemaal mogelijk? Hoe sterk is het materiaal als je er grote producten van wil maken?
Op de tafel in het lab liggen de lichtbruine stukjes SAVER. Het lijkt net ongekookte pasta en is erg hard. Het kunststof van appelzuur is op twee fronten revolutionair. In de eerste plaats is het gemaakt van een biologisch product. Het zuur zit in fruit. In appels, maar ook in abrikozen, bramen, kersen, druiven, perziken en peren. In de tweede plaats is het materiaal volledig circulair. Alles is om te smelten en tot een geheel nieuw product te maken.
Lemos en Folkersma zien toepassingen voor grote kunststof oppervlakten, die nu na het levenseinde tot afval verworden. Denk aan wieken van windmolens en polyester zeilschepen. En door appelzuur-bioplastic in 3Dprinters te stoppen lijken de toepassingen wel oneindig.
